Afscheid van FB

Het borrelde al een tijdje ... Al maanden loop ik rond met de gedachte om mijn profiel van Facebook te verwijderen, nog voor het grote datalek bekend werd gemaakt. Echter steeds weerhield iets me ervan om het effectief te doen, je weet wel FOMO (fear of missing out). Telkens weer dacht ik dat ik iets belangrijks zou missen, vooral nadat ik de aankondiging van een overlijden niet had gezien. Ik voelde me schuldig omdat het bericht aan mij was gepasseerd en dat ik niet tijdig (drie maanden terug) iets had kunnen zeggen, mijn medeleven betuigen. Het was verloren gegaan in de maalstroom van andere berichten. Het knaagde. Het voorval toonde meteen ook hoe hard Facebook reeds is verweven in ons dagelijkse (sociale) leven, het deed me beseffen dat iedereen rondom mij er gewoonweg van uitgaat dat ik Facebook actief gebruik, dat ik alle berichten lees, wat niet het geval is. Het ging in mijn geval vooral in één richting: ik deelde, punt.

Ik deelde wel eens een foto van een opdracht (toegegeven, de drang naar bevestiging was groot) of (hoofdzakelijk) van iets uit de natuur, een beeld dat me persoonlijk echt aansprak. Of ik deelde een petitie, een actie waar ik achterstond, over dierenleed, vleesconsumptie, hoe we onze planeet aan het verkloten zijn en wat elke individu eraan zou kunnen doen. Over hoe we ons leven betekenis kunnen geven. Dat laatste vormt de essentie van waarom ik heb besloten om Facebook vaarwel te zeggen. Het medium biedt mij geen meerwaarde meer. Zeker niet na het zien van allerhande reportages over wat er met mijn persoonlijke data gebeurt, de zaken die ik deel met mijn Facebook-vrienden die zich vertalen in gepersonaliseerde reclame of gerichte berichten op basis van waar ik me wanneer bevind.

Genoeg.
Afscheid nemen van Facebook betekent dan ook dat ik geen evenementen meer te zien krijg, dat ik geen contact meer heb met studie- of zelfs klasgenoten, vrienden, dat ik mijn zakelijke pagina niet meer beheer en wellicht dus zal verwijderen. Het betekent ook dat er geen verjaardagsmeldingen meer verschijnen of foto’s van skivakanties of waar iemand iets gaat eten of welke film iemand aan het zien is. Of niet? Dat beste vrienden, maakt het net interessant. Het zorgt ervoor dat ik terug geprikkeld word, nieuwsgierig ben naar hoe jouw dag of week is verlopen. We hebben plots een arsenaal aan gespreksvoer, net omdat je mij moet invullen over wat er allemaal is gebeurd, want ik ben niet zo goed meer op de hoogte. Ik hoef ook niet meteen alles te weten over wat je doet, waar je zit of wat er op je bord ligt. We zullen het wel eens bespreken als we mekaar bellen, mailen of zien. Het zal me verplichten om wat vaker het huis uit te gaan of de telefoon te nemen.

Sociaal medium? Ik weet het zo niet.

Deze post is dan ook de laatste die ik deel via mijn persoonlijk account. Ik verwacht niet dat iedereen hem leest, laat staan er zelf ook enige actie mee onderneemt. Ieder moet voor zich uitmaken hoe belangrijk Facebook is om zaken in zijn/haar leven betekenis te geven, los van likes, maar met focus op inhoud.