Tim Briers - Fotografie - Copywriting
  • home
  • beeld
  • blog
  • Awards
  • Tim
    • Tim
    • Contact - €

blog. scroll.

Afscheid van het lager

6/29/2020

0 Reacties

 
Wat 11 jaar geleden begon als een eerste stap in het lager met onze dochter, wordt vandaag afgesloten met het afstuderen van onze zoon. 11 jaar van indrukken, ontmoetingen, nieuwe vriendschappen en een schat aan kennis later neemt niet alleen hij, maar ook de ouder afscheid van een hoofdstuk. Want dat is het wel, een hoofdstuk, een periode die voor ons allemaal enorm veel heeft betekend en dat in zekere zin blijft doen.

Onschuldige tijd

Terugkijkend op mijn jeugdjaren (nu klink ik pas echt als een oude zak), herinner ik me de lagere school vooral als een periode vol vreugde, knutselwerken, de opmerkingen op mijn handschrift (dat het nog steeds vertikt om recht te schrijven), het leren schrijven en het eerste advies van mijn leerkracht vierde leerjaar om vooral te blijven schrijven. Een fijne, onschuldige tijd die ook de fundering vormde van hechte vriendschappen.

Nu, meer dan dertig jaar later, sta ik aan de andere kant en heb ik de lagere school door de ogen van een ouder beleefd en heb ik gezien wat de school met mijn kinderen heeft gedaan, hoe zij de activiteiten hebben beleefd, hoe zij hun rol als leerling hebben uitgeoefend in een school die in de prille jaren 80 ook mijn school was.

En dat was voor hen ook een onschuldige tijd. De spanningen die er in de klas waren, waren er in mijn tijd ook. Meisjes die vanaf het vijfde onderling begonnen te bekvechten, waar jaloezie wel eens de kop opstak, maar dan weer werd gezalfd met een musical.ly-opname (nu Tik Tok). Jongens die vooral in het zesde dezelfde spanningen begonnen te voelen en hun plaats in de groep opeisten, de ene week ruzie, de volgende week beste vrienden. 

Aanvankelijk waren het vooral die jaren die bleven hangen, de laatste jaren ... Tot we recent allerlei filmpjes terugzagen van hun kleutertijd, hun optredens op schoolfeesten, hun uitstappen en het besef groeide dat tijd meedogenloos snel gaat.

Snelle tijd

Het gaat ook zeer snel, een jaar is niets, dat vliegt zo voorbij en voor je het weet is ook de 'onschuldige' tijd voorbij en staan kind en ouder voor nieuwe uitdagingen, uitdagingen die ze moeten aangaan, dat hoort nu eenmaal bij het opgroeien. De kinderen zouden echter niet staan waar ze nu staan zonder die 9 jaar die ze elk op de kleuter- en lagere school beleefd hebben.

Lyrische tijd

Vanaf hun eerste schooldag zijn de kinderen terechtgekomen in een warm nest, zo bestempel ik hun school ook graag. Een nest vol uilen die hun jongen dagelijks voedden met kennis, met waarden en normen, met respect voor elkaar, in welke omstandigheden dan ook. Het nest was en is ook groen in de brede zin van het woord. In een dorp waar betonstop gelijk staat aan betonversnelling zorgt de school voor een heuse oase in de dorpskern, een plek waar nog echt open ruimte is, waar nog ruimte is om te spelen tussen bomen en de sompige grasdauw. 

Maar 'groen' is meer dan dat. Groen is niet zwart-wit denken, maar zelf uitmaken hoe het zit, een kritische houding aannemen, zonder zomaar alles als waarheid te aanvaarden. Groen is geleerd te hebben om respect te tonen voor mekaar, respect voor het anders-zijn, respect voor wie je bent en wat je doet en geen label plakken op iemand. Dat is een zeer belangrijk gegeven dat een goed fundament moet leggen voor wat de leerlingen op hun pad nog zullen tegenkomen, nu en later. Want vergis je niet, het middelbaar is niet altijd een lachertje, dat besef ik maar al te goed. 

Onze kinderen hebben geleerd om vooruit te kijken, want je blindstaren op het verleden creëert alleen maar ergernis, dus waarom zou je je daar druk om maken? Ze hebben geleerd om veerkrachtig te zijn, dat is wat corona ons duidelijk heeft gemaakt. 

Het klaarstomen van peuters tot de tieners die ze nu zijn, kan alleen maar met het grootste respect voor de leerkracht, voor de school, worden behandeld. Ze hebben leren lezen en schrijven, ze hebben leren rekenen, ze hebben kennisgemaakt met heel wat aspecten van het leven, van mens en maatschappij die ze nu verder zullen uitspitten. Elke leerkracht heeft daar zijn/haar stempel op gedrukt, dat kan ook niet anders. En ik bedank hen daar dan ook voor. Ik weet dat we soms botsten, maar dat hoort erbij, we moeten ons kritisch durven opstellen zodat we allemaal kunnen blijven groeien, zowel kind en ouder als leerkracht en school. We moeten dat uiteraard ook op een constructieve manier blijven doen, want met horten en stoten lukt het toch niet. Dat besef ik. 

Ik ga die tijd als ouder missen en ik weet dat de kinderen dat ook (zullen) doen. Nu misschien niet, maar als ze ouder zijn en ze kijken daarop terug, zullen ze dat met hetzelfde sentiment doen als hun ouders, ongetwijfeld. De namen van leerkrachten zullen na al die tijd blijven circuleren, ze zullen voor altijd herinneringen blijven oproepen. Het feit dat ze dat hebben kunnen verwezenlijken, betekent dat ze een steen hebben verlegd. Voor altijd.

0 Reacties



Laat een antwoord achter.

    Archieven

    December 2021
    Mei 2021
    November 2020
    Augustus 2020
    Juli 2020
    Juni 2020
    April 2020
    Februari 2020
    Januari 2020
    December 2019
    Oktober 2019
    September 2019
    Juni 2019
    Mei 2019
    April 2019
    Maart 2019
    Februari 2019
    Januari 2019
    December 2018
    November 2018
    Oktober 2018
    Juli 2018
    Mei 2018
    April 2018
    Maart 2018
    Februari 2018
    Januari 2018
    December 2017
    November 2017
    Oktober 2017
    Juli 2017
    April 2017
    Februari 2017
    December 2016

    Categorieën

    Alles
    50+
    Afgestudeerd
    Cv
    Kanker
    Klimaat
    Levensvragen
    LinkedIn
    Sociale Media
    Sollicitatiebrief
    Solliciteren
    Varia

    RSS-feed

(c) Breerz 2020
lettertjes. kleine.
  • home
  • beeld
  • blog
  • Awards
  • Tim
    • Tim
    • Contact - €