Het klimaat van het nieuwe normaal1/17/2020 Het is lente, het was de eerste gedachte die bij me opkwam toen ik deze week met de honden ging wandelen. De zachte temperaturen in een seizoen dat we associëren met sneeuw en koude doen me rillen. Het gevoel werd eerder deze week versterkt toen een verdwaalde wants wat versuft rondvloog, op zoek naar een warme muur. Ook de bijen zijn wakker en dat baart me zorgen, ze zijn immers verzwakt en hebben nectar nodig. Alleen … het is winter. Ben ik de enige die zich dan vragen stelt bij dit weer?
Gefluit en gebrom Omdat ik al tien jaar een smartphone gebruik, kan ik makkelijk terugkijken naar de seizoenen en naar wat ik markant vond in die periodes. De sneeuwfoto’s uit die periode zijn schaars en blijkbaar ook steeds van korte duur. Dat is de eerste vaststelling. Langdurige sneeuwperiodes of periodes van vorst liggen al even achter me. De laatste keer dat ik op waterplassen kon schaatsen, is toch ook al even geleden denk ik. De tweede vaststelling is uiteraard de natuurlijke activiteit. De laatste vijf jaar heb ik steeds insecten gefotografeerd die vroeger dan normaal uit hun winterslaap kwamen: een koolwitje of muggen midden februari, wantsen in januari, teken bij de huisdieren in februari. Nu bijen midden januari. Ik hoor de vogels ook uitbundig fluiten, denkend dat het al lente is. Ik lig daar wakker van, want dit zijn fenomenen die ongezien zijn. De BBC berichtte deze week trouwens over Londense grasmatten die gemaaid werden, het is verdorie midden januari. Het nieuwe normaal En ondanks dat alles hoor ik niemand rondom mij een kritische houding aannemen. Het enige wat ik hoor is dat het zalig is buiten, dat het goed nieuws is dat het volgende week droog blijft. Dit is niet normaal, de natuur heeft een winterstop nodig om te herstellen en om de juiste cycli op te starten: bloei en ontwakende insecten in maart/april, insectenetende vogels die op dat moment terugkeren, de sapstroom die in die periode terug op gang komt. Die normale cyclus verloopt nu anders, wat een rimpeleffect heeft op het natuurlijke proces van groei, voortplanting en bestuiving. Het lijken kleine elementen, maar op lange termijn gaat dat wel degelijk een grote impact hebben (butterfly effect). Clickbait Wanneer ik het heb over het gebrek aan kritische houding, kijk ik vooral naar de sociale media. De kranten en redacties berichten wel over het klimaat en de fenomenen die zich voordoen en bieden op sociale media de kans om erop te reageren. De opmerkingen bij zo’n berichtgeving doen mijn mond vaak openvallen. De onwetendheid is groot. Meer nog, ik lees vooral dat mensen deze fenomenen gewoon negeren, ze ontkennen dat er iets aan de hand is of dwepen steeds weer met het gegeven dat klimaatverandering iets van alle tijden is. Vaak gebruiken ze bronnen die niet meer dan klikaas (clickbait) zijn. Fake news. Klimaatverandering ja, snelheid nee Ja, klimaatverandering is van alle tijden en de natuur heeft opwarming inderdaad steeds opgevangen met afkoeling (denk aan de ijstijden). Die mechanismen zullen niet snel veranderen. Maar in het huidige geval is er meer aan de hand. Kijk, uit metingen in aardlagen, zuurstof in permafrost is gebleken dat bepaalde fenomenen in het verleden de hoeveelheid koolstofdioxide in de atmosfeer sterk verhoogd hebben. Ten tijde van de Perm-Triasextinctie was er een zeer sterke vulkanische activiteit (Siberische Trappen) die miljoenen kubieke kilometers gesmolten gesteente uitspuwde. Dat fenomeen zorgde ervoor dat er ongezien hoge hoeveelheden CO2 in de atmosfeer terechtkwamen en op één miljoen jaar tijd de globale temperatuur tot 20 graden deed stijgen (bron: https://royalsocietypublishing.org/doi/full/10.1098/rsta.2017.0076). Wij zien daarentegen dat we op 200 jaar tijd er ook in geslaagd zijn om de hoeveelheid CO2 in de atmosfeer de hoogte in te jagen. En daarvoor hebben we niet de hulp van massale vulkanische activiteit nodig gehad. 200 jaar vs 1 miljoen jaar. Zeggen dat het normaal is en dat wij er niets mee te maken hebben, is dan ook zeer kort door de bocht. Wij merken nu hoe de natuur reageert op deze nieuwe samenstelling en ze reageert fel. Missie Ik zou zo graag feiten willen weerleggen aan de mensen die ofwel ontkennen of het niet belangrijk vinden. Onze kinderen, die de fenomenen alleen maar in kracht zullen zien toenemen, weten het wel, maar worden te weinig gehoord. Luister naar hen, het gaat om hun toekomst, niet de onze.
0 Reacties
Welcome decade!1/2/2020  As a new year is dawning I normally tend to look back, but not this time. Why should I bother, it’s in the past now, right? As 2020 has just started and as the days are gradually getting longer, I really look forward to what this promising year will bring us. And if I dare say … what this new decade has in store.
From translation to verification Undoubtedly new technologies will impact our way of living and working. As a proofreader I already feel machine translation breathing down my neck. Surely the role of a translator will evolve into a linguistic verifier where localization and QC will be more prominent. Luckily my role as a writer will not immediately be a thing of the past. Rebranding job applicants As technology evolves and as it will make certain jobs become redundant, we will have to invest more in education and retraining. That also means that we may have to reinvent the way people brand themselves, how they market themselves for job application purposes. The coming years I will approach key stakeholders to assist them with that and help job applicants meet these demands, while investing in new ways of applying. Marketing photography Up to now, my biggest passion, photography, was an activity I had not yet marketed to its fullest. The reason for that is the fact I was still looking for what I wanted to do with photography. Over the years I have been challenged by several clients to explore new domains which all were extremely interesting and fun to do. All of that resulted in quite some skills I will keep on fine-tuning the coming years. Professionally I will keep on exploring new techniques; personally my focus will be on fine art photography. My dream is to exhibit my work one day. I’m working on a separate website to showcase my portfolio and start marketing this as a separate service. Follow me on Facebook or Instagram if you want to be kept posted on these photographic endeavours. This is not a hoax Those of you who personally know me very well, know I’m an avid climate and environmental activist. My personal writing mainly focuses on that domain, trying to raise some sort of awareness about our impact on our planet and the future we are paving for our children. I will keep on doing that, hoping that my actions in some way will have a butterfly effect. In the future this will also be reflected through my photography as I’m planning to visualize the impact of human-caused climate change in this decade. All good intentions, resolutions and plans aside, I wish you a vibrant, promising and fruitful decade with exciting projects, mountains to climb and hearts to conquer. All the best, Tim Hey decennium1/1/2020 Wat moet je elk jaar schrijven om een jaar af te sluiten en een nieuw in te luiden? Normaal kijk ik dan terug op het jaar en kijk ik ook vooruit, dat wil ik wel doen, maar ga het wat uitbreiden. We naderen immers de start van een nieuw decennium (alhoewel sommigen dat reserveren voor 2021) en dat is toch wel wat.
2010 – 2020 Voor mij was het afgelopen decennium een van groei, van persoonlijke ontwikkeling. Ik heb echt wel wat tijd nodig gehad om te weten te komen wat ik professioneel met mijn leven wou doen, welke richting ik het wou uitsturen. De voorzichtige aftasting van het freelance bestaan in 2013 is ondertussen uitgegroeid tot een diepgewortelde BreerZ waar taal en beeld de rode draad vormen. En ik blijf bijleren, ik blijf groeien en nieuwe zaken verkennen. Zolang ik mezelf kan blijven uitdagen, zie ik me BreerZ niet aan de kapstok hangen. Wat ik de komende tien jaar verwacht, is dat ik vooral beeld een meer prominente plaats zal geven. Straat-, natuur- en zwart-witfotografie blijven voor mij het hoogste goed en ik verwacht dat ik me daarin verder zal verfijnen. Ik ga tentoonstellen, maar nog niet meteen. Eerst nog aan die branding als fotograaf werken (ik werk momenteel aan een aparte site). Voorts ben ik begin 2019 gestart als EV Charging Specialist, ook eerder toevallig, zoals dat vaak wel gaat. Werken voor een industrie die de mobiliteit van de komende tien jaar grondig dooreen gaat schudden, is op zijn minst gezegd een ware rollercoaster. Samen met mijn klant voor een rimpeleffect kunnen zorgen dat de manier waarop we ons zullen verplaatsen voorgoed verandert, tja … dat is kicken. Ik verwacht binnen tien jaar te schrijven dat elektrisch rijden gemeengoed is en dat we op een andere manier zullen omgaan met energie. Persoonlijke missie Dat brengt me meteen bij het volgende onderwerp: klimaat. Terwijl ik dit schrijf, woeden er nog steeds hevige bosbranden in Australië. En ze zijn behoorlijk ernstig, zo hebben ze een gebied ter grootte van België volledig in de as gelegd. Probeer je dat maar eens voor te stellen. Ook ongezien hoge temperaturen in het zuiden: 47°C. Kurkdroog en geen regen in het verschiet. En dat is nog maar één voorbeeld van de vele: het sneller smelten van het poolijs, met nadruk op Groenland, het verzuren van de oceanen, het smelten van de permafrost en de vrijgave van methaan, jaar op jaar nieuwe warmterecords, ongezien hoge concentraties CO2 in de atmosfeer, meer noodweer, … Dat alles maakt een enorme indruk op mij en ik kan dat niet zomaar naast me neerleggen. Ik voel een zeer sterke verbondenheid met onze planeet en wat we haar als mens aandoen. Ze lijdt en het is mijn missie om haar te helpen, hoe klein en nietig mijn inspanningen ook lijken. We vernietigen het enige wat ons in leven houdt en dat vanuit een onstuitbare drang om te groeien, niet als persoon, maar om aan anderen te laten zien hoe goed we het wel niet hebben. We zijn als een kanker die op een bepaald moment zo ver gevorderd is, dat behandeling niet meer mogelijk is. Dat klinkt heel cynisch, maar dat is nu eenmaal de waarheid. Het doet me pijn te zien dat men liever de andere kant opkijkt dan de waarheid te confronteren en ernaar te handelen. Vanuit die overtuiging ben ik in 2015 gestopt met vlees eten. Kijk maar eens naar Cowspiracy, meer zeg ik niet. Mijn bloedwaarden zijn nog steeds goed, dus stop dat tegenargument alvast maar weg. Ik blijf over het klimaat schrijven, zaken delen, betogen, discussies aangaan met klimaatontkenners, ja ook in het nieuwe decennium. En ik doe dat niet alleen voor de planeet, maar ook voor mijn kinderen. Wat wij nu doen, zal immers een belangrijke impact hebben op hoe de wereld er voor hen zal uitzien wanneer ze onze leeftijd hebben. Voor het klimaat moeten we dus echt verder durven kijken dan vandaag, ook onze politici. Ruimte vrijmaken voor jezelf, ook online In deze ontzettend gejaagde maatschappij vol verwachtingen en stereotiepe beelden, durven we wel eens vaker dan ons lief is teveel te eisen van onszelf. We moeten meer en sneller presteren en denken te moeten voldoen aan een ideaalbeeld dat de maatschappij en sociale media ons voorspiegelen. Die sociale media vermeld ik zeer uitdrukkelijk. We zijn zo hard met ons virtuele imago bezig dat we soms enige realiteitszin lijken te verliezen. Een zwaar verlies, want we lijken te verleren wat het is om sociaal te zijn in de echte wereld, wat het betekent om voer over te houden voor een fijn gesprek, wat het is om blikken uit te wisselen, te luisteren. We stellen elk jaar nieuwe, onhaalbare doelen op en verwachten op die manier steeds meer van onszelf en van onze omgeving. Dat zorgt uiteraard voor onderlinge spanningen, maar ook voor chaos in ons hoofd, chaos tot het lontje op is. En dan is het vaak te laat. Laat het niet zover komen en eis niet steeds meer van jezelf. Durf af en toe eens op de rem te staan. Stap eens van die trein en stop. Durf wat vaker nee te zeggen als het je even niet afgaat, of als je voelt dat het even teveel is. Zeg wat vaker ja op spontane uitnodigingen, op momenten die je misschien wel een leuke herinnering bezorgen. Ontkoppel ook van de actualiteit en laat het nieuws even voor wat het is. Bij mezelf heb ik gemerkt dat ik me enorm hard opboeide in de stilstand in ons land, de politieke kleutertuin, maar ook de ellende waaronder onze planeet kreunt, het klimaat en de ontwrichte wereldorde. Mijn voornemen is alvast om van die berichtgeving wat meer afstand te nemen. Ontdek Ontdek en inspireer. Je bent nooit te oud om te leren, nooit te oud om dingen die je wat vreemd zijn te ontdekken. Het komende decennium zal er immers heel wat op ons afkomen, maar ook heel wat verdwijnen. Zoek daarom plekjes op die je verwonderen, natuurfenomenen die je misschien binnen tien jaar niet meer te zien krijgt. Dat ben ik alvast van plan en hoop die ervaring te kunnen delen met het gezin. Aan ontdekken koppel ik ook ontmoeten. Ik heb in 2019 weer heel wat mensen ontmoet die plots deel zijn gaan uitmaken van mijn leven. Heel fijn en heel leerzaam, vooral ook omdat het mensen zijn die op dezelfde golflengte zitten of net mijn tegenpool zijn. Die tegenstellingen kunnen een verrijking zijn. Koester ze. De toekomst Wat ik verder nog verwacht dit decennium? We gaan een nieuwe hoogtechnologische sprong maken, waarbij AR en AI een belangrijke rol gaan spelen. Tegen 2030 zal ruimtetoerisme een opmars kennen en zullen we heel misschien opnieuw een stap op de maan gezet hebben. Autonome voertuigen gaan hun plaats veroveren van zodra 5G is uitgerold. Er zullen een aantal ziektes voorgoed uitgeroeid zijn. Ik verwacht een omwenteling in het inefficiënte bestuurlijke kluwen in België. Dat kan positief of negatief uitdraaien. Het klimaat zal niet de verdiende rust krijgen die we in dit decennium moeten halen. Het window of opportunity zal gesloten worden en klimaatdoelstellingen zullen niet gehaald worden. De standpunten van de huidige politieke wereldorde zullen niet meteen tot een krachtdadige consensus komen. Het blijft mijn grootste zorg. Het gevolg zal zijn dat we nog meer extremen gaan meemaken en dat tegen 2030 natuurrampen tot meer emigratiegolven zullen leiden. Een sneeuwbaleffect dat nu reeds is ingezet. Maar goed, ik wil positief afsluiten. Het zal ook een decennium worden waarin we wat vaker nee en ja durven zeggen, waarin de burger meer zal afdwingen en waarin we opnieuw geschiedenis schrijven. Smeed herinneringen, koester vriendschappen. En denk aan onze planeet. Archieven
April 2020
Categorieën
Alles
|
RSS-feed