Balanders

balanders
Tim Briers 

Enkele dagen terug werd ik aangesproken over positivisme en het feit dat ik best wat doses terugneem. Het zou als storend overkomen of beschouwd worden als overdreven.
Als het mensen gerust kan stellen, ik kan ook negatief zijn. Soms baal ik ook wel van een verloren dag, door het slechte weer, door een verkoudheid, een spanning, een werksituatie of die plank die ik maar niet recht kan zagen. Dat is zo en ik kan me daar ook soms in opjagen. Maar, ik probeer te relativeren. Het is immers normaal dat we ons laten beïnvloeden door bepaalde situaties, maar we moeten soms ook durven beseffen dat ze vergankelijk zijn, dat ze voorbij waaien en dat nadien de zon wel degelijk terug kan schijnen. Dat we die bril even schoonmaken en terug scherp kunnen zien, weet je wel. Dat heet relativeren, het grotere geheel bekijken.

Toegegeven, binnen het kader van dat relativisme moet er enige balans gezocht worden. In balans zijn, niet de titel van Lesley-Anne Poppes nieuwste uitgave, maar wel degelijk van betekenis.
Heb je voor jezelf al eens uitgemaakt wat dat eigenlijk betekent? Wat betekent voor jou, voor mij, voor ons ‘in balans zijn’?

Ik probeer zelf balans te vinden tussen werk, leven, gezin, hobby’s. Maar dat gaat over het vinden van, de ideale combinatie vinden, maar niet noodzakelijk in balans zijn. De twee zijn uiteraard aan elkaar gekoppeld, maar volgens mij zijn er toch wel enige verschillen.

Een balans vinden kan mogelijk betekenen dat je bijvoorbeeld je dag optimaal weet in te delen zodat je een aantal zaken naar eigen goeddunken kan beleven. Die balans vinden kan soms nog wel enige stress veroorzaken, je probeert immers te vermijden dat ‘werk’ bijvoorbeeld tijd afsnoept van ‘leven’ en als dat gebeurt kan er een spatje negativiteit optreden. Laat je dat escaleren, dan mag je gerust spreken van een emmer negativiteit. Maar dat is een subjectieve benadering natuurlijk.

Wat is dan in balans zijn? Jezelf terugvinden via anderen en … jezelf? De rijkdom van er te zijn, je te laten omringen door mensen die je waarderen, waarderen om wie je bent, om waar je voor staat. Vrede kunnen nemen met jezelf en het feit dat je niet noodzakelijk alles moet kunnen, alles moet aankunnen of dingen wil verwezenlijken die buiten je mogelijkheden liggen. Soms moet je dat durven erkennen om wat meer in balans te zijn. Ik denk dat je ook niet zomaar ervan uit moet gaan dat mensen over jou een bepaald verwachtingspatroon hebben gecreëerd, dat je naar hun normen per definitie moet handelen. Neen, soms moet je eens ‘neen’ durven zeggen. Ben je moe en heb je geen zin, zeg het dan gewoon. Doe niet mee omdat je je anders schuldig zou voelen, niet nodig! Je hoeft niet steeds met de stroom mee te gaan, soms mag je ook eens anders zijn, jezelf zijn misschien?

​Ben ik in balans? Ik doe mijn best, maar besef ook dat er wel hier en daar scherpe kantjes durven optreden, maar kan daar vrede mee nemen. Misschien helpt dat wel… ergens vrede mee nemen.