Ik denk dat ik nog maar drie weken terug op Facebook zit. Na een heel moeilijke periode leek het moment aangebroken om terug verbinding te zoeken met vrienden en kennissen. Dat deed ik en ik begon te delen. Echter kreeg ik afgelopen week de opmerking dat ik best eens wat andere content deel dan milieuzaken. Alweer een goede reden om in de pen te kruipen.


Ja, ik deel berichten die te maken hebben met milieu, verontreiniging, de klimaatopwarming. Ik doe dat niet omdat ik een hippie zou zijn, daarvoor heb ik te weinig haar, maar omdat ik echt bezorgd ben over de toekomst van mijn kinderen. Zij groeien op in een wereld waar naar mijn mening teveel evident lijkt zonder ook maar stil te staan bij wat er achter de schermen gebeurt of wat de impact is van die ‘evidentie’. Die evidentie kan onze kinderen op langere termijn zuur opbreken en daarom wil ik dus een geweten schoppen bij de lezers, vrienden en kennissen.


Akkoord, de waarheid kwetst vaak en heel vaak doen we met oogkleppen verder, maar vind je ook niet dat we die oogkleppen stilaan moeten afdoen, niet voor jezelf, maar voor de toekomstige generaties? Moet het evident blijven dat we in de zomer duizenden liters water verspillen om een opbouwzwembad te vullen? Ja, het was afgelopen zomer bijzonder heet en droog, maar is dat dan nog een reden om massaal zwembaden te vullen die dan in september worden geledigd? Of moeten we het maar logisch vinden dat we de wagen nemen om naar de bakker te gaan? Of dat we hout aankopen waarvan we de oorsprong niet kennen om toch maar voor die gezelligheid van een knetterend houtvuur te zorgen?


Dat bedoel ik met evidentie. We stellen ons te weinig vragen bij de producten die we kopen, hun oorspong of de impact van onze uitstoot. Het is er, dus we gebruiken het. Maar als we dat aan het huidige tempo blijven doen, vrees ik dat onze kleinkinderen wat vaker naar een museum moeten gaan om bepaalde tropische bomen te bekijken of de diersoorten die vandaag nog leven achter een vitrine mogen bekijken. Daarom vind ik het belangrijk dat we niet alleen in het vandaag leven, maar vandaag stilstaan bij wat wij kunnen doen om onze kleinkinderen een planeet te geven die nog volop bloeit en rijk is aan leven en diversiteit, waar fauna en flora in harmonie kunnen bestaan naast de mens. 


Ik riep in een andere blog op om met mij mee te stappen op 2 december, wanneer Europeanen hun stem laten horen voor een gedurfder en ambitieuzer klimaatbeleid, een beleid dat niet wordt gestuurd door de olie- of autoindustrie, maar wel door een leefbare toekomst voor de volgende generaties, door een planeet die kreunt en die terug wat ademruimte wil. Er heeft toen 1 persoon op gereageerd. Mensen, ik schrijf dit niet omdat ik interessant wil doen, ik schrijf en roep op omdat ik echt bezorgd ben, omdat ik ervan overtuigd ben dat we andere keuzes moeten durven maken, keuzes die ons eigenbelang overstijgen. 


’Jobs, jobs, jobs’ moet dan ook kunnen samengaan met toekomst, kinderen en geweten. Met harmonie, met balans. Zullen we samen het startschot geven op 2 december?

​Wil je deze berichten liever niet meer op Facebook zien verschijnen, ontvolg me dan, geen probleem! Ben je akkoord en vind je dat jouw netwerk dit ook moet lezen? Deel dan gerust dit bericht.

Vanochtend las ik Living Planet, een rapport van het WWF dat het heeft over de staat van de planeet, de biodiversiteit en de verhoudingen tussen de natuur en de mens. Daar waar klimaatverandering wel vaker in de media wordt vermeld, wordt biodiversiteit vaak als een kanttekening aangekaart. Echter is het net die biodiversiteit die alles draaiende houdt en waar we dus evenveel belang aan moeten hechten als de opwarming van het klimaat.

Impact van de mens

Het tijdperk waarin we leven wordt vaak het Antropoceen genoemd, een tijdperk dat de impact van de mens op onze planeet bestempelt. In dat tijdperk heeft de mens er de laatste 40 jaar voor gezorgd dat de dierenpopulatie in het wild met 60% is geslonken. 60%. Daar word ik stil van. Lees gerust waar het net om gaat.

We ontginnen zoveel kostbare gebieden, dunnen belangrijke bossen en oerwouden uit, doen aan overbevissing, gebruiken een overdaad een toxische stoffen, en dumpen zoveel plastic in de natuur dat het voor heel wat dieren onleefbaar is geworden. Hun habitat wordt alsmaar kleiner of wordt volledig vernietigd. 

Snelle afbouw biodiversiteit

Toen ik als kind lessen aardrijkskunde kreeg, had men het over 4,7 miljard (30 jaar geleden) mensen op onze planeet. Ik heb me lang aan dat cijfer gehouden, maar vandaag blijken er reeds 7,53 miljard mensen onze planeet te bevolken. Dat zijn er bijna 3 miljard meer. Dat aantal moet gevoed worden en toegang krijgen tot drinkbaar water. Van dat drinkbaar water gebruiken we 30%, de rest gaat naar landbouw en veeteelt. Die veeteelt gebruikt dan ook nog eens gigantische hoeveelheden land, niet alleen voor het vee, maar ook om gewassen te telen voor dat vee. Ben je nog mee?

Als we willen dat onze huidige ecosystemen blijven draaien en toch voldoende kunnen aanleveren voor de huidige wereldbevolking, moeten we toch dringend onze mentaliteit veranderen. Ja, gegrild is die zalm heerlijk op je bord. En ja, ik hoor heel vaak dat men ‘zijn stukje vlees niet kan missen’. Ik vraag me toch af waarom. Uit gewoonte of omdat men propageert dat het lichaam dat nodig heeft? Ik vraag het me af. Ik weet één ding, als we allemaal hetzelfde blijven vragen van onze planeet en even hard blijven verspillen (alsof het maar vanzelfsprekend is), gaan onze kinderen en hun kinderen in een heel andere realiteit leven. 
Wil je de fenomenaal snelle afbouw van onze biodiversiteit en de klimaatopwarming een halt toeroepen, begin dan met minder (of geen) vlees of vis te eten en ga bewuster om met natuurlijke grondstoffen zoals water. Dit is echt niet langer een geitenwollensokkenverhaal, maar de harde realiteit waarbij wij een veel grotere verantwoordelijkheid dragen dan je zelf zou durven denken.

Schiet in actie

Wat bij mij enkele jaren terug de doorslag gaf om te stoppen met vis en vlees eten was net dat gegeven. Een eenvoudige documentaire met harde cijfers en zeer confronterend beeldmateriaal deden me beseffen dat ik voor mij en mijn kinderen het roer moest omgooien. Daarom beveel ik iedereen aan om Cowspiracy te zien, een documentaire die er geen doekjes om windt.

Wil je op een andere manier je steentje bijdragen, steun dan organisaties zoals het WWF of laat je stem horen op de klimaatmars Claim the climate op 2 december, want dit gaat ook over het bredere plaatje. Ga je graag mee? Misschien kunnen we samen gaan. Laat het me weten. Ik hoop wat mensen te kunnen mobiliseren. Ik vertrek in Mechelen (trein).