Every day ... everlasting

Samen dansen

 
Regen… druppels die van mijn korte haren druipen terwijl ik langs de oever wandel. Ik lik ervan, zacht en toch weerbarstig, die ene druppel vermengd met zweet. Een briesje verlost de bomen even van de natte deken… even maar. De statige eik recht voor me smeekt om er even onder te komen zitten. De mossige grond geeft een aangename geur weer, kruidenthee vermengd met mijn billen.

De minuten verstrijken… ik voel een warmtegloed in mijn gezicht, de zon probeert door de lappendeken van wolken heen te breken. Ik denk aan jou, de zachte warmte, de gulden gloed. Wat voelt het heerlijk aan, ik dommel weg, ik tuimel in een droomvallei.

Ik bewonder jouw schoonheid, nu ben ik een wolk die boven jou hangt. Nieuwsgierig probeer ik dichter te komen, maar telkens ik het probeer wordt het mistig… verdorie, waarom moet ik nu ook weer een wolk zijn. Ik droom opnieuw, tweede poging. Ja, ik geraak dichter, ik zit op je schouder nu. Kijk alsjeblieft even om… ja. “Joehoe, hier ben ik”, zwaai ik met mijn vleugels. Vleugels? Ik ben een vlinder! Was jij maar een bloem, dan kon ik nectar proeven en er de hele dag mee rondfladderen. Ik zou het dan in mijn nectarpotje stoppen en op mijn vlinderkastje zetten om te koesteren. Derde poging.

Ik sta voor jou, je kijkt me aan… zucht, wat een blik. Ik ben mens, gelukkig! Mijn hand reikt stilletjes naar jouw wang, ik streel ze. Je doet je ogen dicht en geniet. Ik neem je handen vast, je middel en op de maat van de wind dansen we de salsa… hemels. Eeuwig dansen met je, eeuwig naar je kijken, jou voelen, je horen. Het leven hoeft niet meer te bieden dan dat…

​Ik stuur vlinders naar je toe om je op te halen. Laat je meevoeren naar mijn droomwereld en laat ons samen dansen en genieten… every day, everlasting…