Tim Briers - Fotografie - Copywriting
  • home
  • werk
    • boek
    • beeld
    • woord
    • sfeer
    • workshops
  • shop
  • blog
  • Awards
  • Tim
    • Tim
    • Contact - €

blog. scroll.

Iets met een komma en een punt

9/9/2019

1 Reactie

 
Foto
Hoogtes en laagtes, pieken en dalen … we kennen ze allemaal, zijn ze vaak tegengekomen en ze zitten diep verankerd in ons zijn. We hebben tegenslagen en meevallers nodig om geest en lichaam als het ware in balans te houden, ze kneden ons tot een deeg die stilaan rijst tot de persoon die we vandaag zijn. In onze geest halen we ze op als herinneringen, (her)belevingen en zoeken we naar manieren om hen te bewaren, ook al willen we dat niet altijd. Ook ik heb een onstuitbare drang om die momenten vast te leggen, bij voorkeur met de pen of met beeld, maar soms mag het ook iets meer zijn, gedurfder, iets dat me in de spiegel confronteert met iets dat met mij is vergroeid. 

Flarden met een betekenis

Dingen van me afschrijven heeft bij mij een therapeutische werking. Het peddelen op een stroom met woorden en het opvissen van de juiste betekenis om toch maar iets te vervatten, dat is het heiligste goed, dat is relaxatie pur sang. Ik heb dat echt nodig om de diepte van mijn geest verder te verkennen en mezelf te kunnen confronteren met de kracht van vallen en opstaan. Ik kan dat niet gieten in gedichten, maar wel in flarden. En soms pik ik dan flarden op en bruist het om daarmee iets aan te vangen. Vandaag flarden op het lichaam.


Komma en punt

In het leven heeft alles in mijn ogen een diepere betekenis. Mensen ontmoeten, toevallige gesprekken, een omhelzing, pijn, een sprong in het diepe, alles gebeurt omdat het zo moest gebeuren. Het is een filosofische stelling waar ik mijn avonden zoet mee kan houden. Waarom overkomt dit mij nu? Waarom net met mij? ‘Jeezes’ en ‘wauw’ vullen het rijtje aan.  Enzoverder.

Jullie weten naderhand dat ik de laatste twee jaren zeer diep heb gezeten. Zo diep dat ik vaak wenste voor altijd aan de donkere achterkant van een spiegel te blijven, weg van wie ik was. Zo diep dat ik enkel nog maar in termen van stilte en duisternis kon denken (als je begrijpt wat ik bedoel). Ik zat met twijfels, het gevoel gefaald te hebben in het leven, ik worstelde nog steeds met de kanker die mijn lichaam en geest had verminkt, ik blokkeerde, ik zonderde me af. Het schrijven, dat gedoe met letters, was een opgave geworden, terwijl het vroeger de gevatte vanzelfsprekendheid zelve was. Een periode waar ik gelukkig door ben, maar die me wel een aantal dingen heeft doen beseffen, die me een slag in het gezicht heeft gegeven en me op een bepaald moment uit mijn roes heeft doen ontwaken. Wakker worden uit een depressie en aanvaarden wie je bent, wat je kan en wil … zaken die ervoor gezorgd hebben dat ik terug de weg heb gevonden naar de letter. 

Net omdat dat zo’n impact gehad heeft op die twee jaren (en eigenlijk de periode daarvoor), heb ik beslist om me daar in de spiegel mee te confronteren, nu aan de andere kant. Het zal wel duidelijk zijn dat ik het heb over een tattoo (spoiler alert). Veertig leek voor mij de ideale leeftijd om dat te doen, toevallig ook op het moment dat ik een nieuw hoofdstuk in mijn leven kon beginnen en de inktzwarte pagina kon omslaan. De eerste tattoo was logisch: Breerz. Die naam vat zoveel samen en gaat veel verder dan Tim de freelancer. Die manier van spellen en zelfs uitspreken is een keuze, een richting in mijn leven geweest, een pad dat ik zou bewandelen.

Maar wat met een depressie, wat met een kanker die je hebt gehad? Beide hebben me getekend en gekneed en net dat ‘tekenen’ wilde ik ook letterlijk gereflecteerd zien. Opzoekwerk heeft me geleerd dat mensen die door een depressie of burn-out zijn geraakt, dat laten vastleggen met een kommapunt of puntkomma. ; dus. Het plaatje klopt. Een puntkomma zou je perfect kunnen vervangen door een punt, maar toch vind je dat het tweede deel van de zin nog relevant is voor het eerste deel, dat er een band is. Die band ga je toch niet doorknippen? Een punt is finaal, eindig, het symboliseert de achterkant van de spiegel. Een kommapunt daarentegen staat symbool voor de toekomst, voor morgen, voor het krieken van de dag, voor de opkomende zon, een knipoog, ...

... voor verdergaan. Ook al heb ik afscheid genomen van kanker en depressie, ze maken deel uit van mijn leven, dus ik kan ze nu ook niet plots negeren. Mijn volgende tattoo wordt dus een kommapunt op de linkerarm. Liefst gecombineerd met iets dat lymfeklierkanker een plaats geeft. Suggesties zijn uiteraard welkom.
Foto
1 Reactie
Isabel link
11/15/2019 11:48:10 am

Ik herken je als het gaat over de flarden noteren, gedachten,...Erg mooi geschreven trouwens.
Ik ben niet tattoo-minded, daar kan ik je dus minder mee helpen.
Maar een kleine, dat past wel vind ik: https://nl.pinterest.com/pin/407998047481422472/?lp=true

Antwoord



Laat een antwoord achter.

    Archieven

    Augustus 2020
    Juli 2020
    Juni 2020
    April 2020
    Februari 2020
    Januari 2020
    December 2019
    Oktober 2019
    September 2019
    Juni 2019
    Mei 2019
    April 2019
    Maart 2019
    Februari 2019
    Januari 2019
    December 2018
    November 2018
    Oktober 2018
    Juli 2018
    Mei 2018
    April 2018
    Maart 2018
    Februari 2018
    Januari 2018
    December 2017
    November 2017
    Oktober 2017
    Juli 2017
    April 2017
    Februari 2017
    December 2016

    Categorieën

    Alles
    50+
    Afgestudeerd
    Cv
    Kanker
    Klimaat
    Levensvragen
    LinkedIn
    Sociale Media
    Sollicitatiebrief
    Solliciteren
    Varia

    RSS-feed

(c) Breerz 2020
lettertjes. kleine.
  • home
  • werk
    • boek
    • beeld
    • woord
    • sfeer
    • workshops
  • shop
  • blog
  • Awards
  • Tim
    • Tim
    • Contact - €